Etapy misyjnej formacji dzieci

Pragnę wezwać wierzących całego świata, a zwłaszcza rodziców, wychowawców, katechetów, jak również zakonników i zakonnice, by włączyli się w misyjną formację dzieci i pamiętali, że wychowanie w duchu misyjnym zaczyna się od najmłodszych lat. 

Jan Paweł II, Przemówienie z 6 maja 1993 r. 

 

   Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci jest stowarzyszeniem dzieci, które na mocy chrztu są pełnoprawnymi członkami Kościoła i w nim mają własną organizację na prawach papieskich. Już w wieku przedszkolnym dzieci przygotowują się do zadań apostolskich w PDMD poprzez formację dostosowaną do ich rozumienia. Do Dzieła przyjmowane są w wieku wczesnoszkolnym, najczęściej przy okazji I Komunii Świętej. Otrzymują wówczas legitymacje członkowskie i podejmują statutowe zadania zarezerwowane dla nich w misyjnej współpracy Kościoła. Dzieci w wieku szkolnym (do ostatnich klas szkoły podstawowej) rozszerzają PDMD w szkole i parafii. Często stają się liderami ognisk misyjnych w parafii i różnorodnych inicjatyw apostolskich. Zadaniem ostatniego etapu formacyjnego w zespołach PDMD jest przygotowanie młodzieży do współpracy misyjnej i wraz z przyjęciem sakramentu bierzmowania przejście do młodzieżowych struktur PDRW i PDPA.

   PDMD, aby mogło się właściwie rozwijać, potrzebuje asystencji osób dorosłych: wychowawców, katechetów, animatorów i rodziców. Dorośli są więc członkami wspierającymi to Dzieło w jego rozwoju. Często wspierają je również materialnie, ponieważ dzieci przy różnych okazjach zbierają ofiary dla swoich rówieśników w krajach misyjnych i mobilizują do poważnego zaangażowania się w pomoc najbiedniejszym. Poprzez dzieci w misyjną współpracę włączają się całe rodziny. I ten etap wspólnego zaangażowania apostolskiego jest dla Kościoła najcenniejszy.

Animacja misyjna dzieci przebiega integralnie w kilku etapach:

1. Rozbudzenie wrażliwości misyjnej

   Pierwszy etap formacji w PDMD to uwrażliwianie dzieci na trudną sytuację ich małych braci i sióstr, którzy nie znają Chrystusa, którzy głodują, są wykorzystywani, często pozbawieni rodzin i podstawowych praw. Na tym etapie należy rozwijać naturalne przymioty dziecka, a zwłaszcza jego wrażliwość, uczuciowość i otwartość, brak świadomości istnienia granic i barier rasowych, kulturowych i ekonomicznych. Należy kształtować w nim postawę gotowości do przebaczania, dzielenia się, skierowanie ku innym, postawę czynnej miłości. Tę wrażliwość można rozbudzać w jego relacjach z rówieśnikami i stopniowo wprowadzać w pole zainteresowań jego dalekich, a potrzebujących pomocy braci z krajów misyjnych.

2. Pogłębienie wiedzy religijnej

   Drugi etap formacji to poznanie sytuacji we współczesnym świecie przy pomocy czasopism i publikacji misyjnych, wskazywanie na przyczyny głodu, chorób i śmierci dzieci.

   Na tym etapie przekazujemy dziecku prawdę o jego obowiązku misyjnym i informujemy o sytuacji Kościoła w świecie, dostosowując przekazywaną wiedzę do możliwości jego pojmowania. Uświadamiamy, że jest członkiem wielkiej Bożej rodziny, że ma w świecie wiele braci i sióstr w Chrystusie, którym winien jest okazywać chrześcijańską miłość. Informujemy o licznych potrzebach jego „rodzeństwa w Chrystusie”, o biedzie materialnej i duchowej rówieśników w krajach misyjnych. Okazją do tego typu informacji może i powinna być każda katecheza, wszystkie bowiem tematy poruszane na katechezie mają aspekt misyjny.

3. Zaktywizowanie misyjne

   Trzeci etap to mobilizowanie dzieci do działania na rzecz ich rówieśników na całym świecie. Pod wpływem poznanych prawd powinny wyrażać swoją solidarność z potrzebującymi poprzez konkretne gesty pomocy. Gestem braterskiej  przyjaźni z rówieśnikami świata misyjnego może być wspólnie przeprowadzone nabożeństwo misyjne, misterium, jasełka, przedstawienie teatralne, uczestnictwo w akcji „Kolędnicy Misyjni”, loteria lub kiermasz. Pomysłów może być wiele. Ich realizacja zależy przede wszystkim od gorliwości animatorów.

4. Kształtowanie trwałej postawy otwartości na potrzeby Kościoła misyjnego

   Nie wystarczy zadbać, aby dzieci jednorazowo włączyły się we współpracę misyjną. Konieczne jest wypracowanie w nich trwałej postawy otwartości na potrzeby Kościoła misyjnego, która wyrażałaby się w systematycznej ofiarności tak duchowej, jak i materialnej na rzecz dzieci w krajach misyjnych.

   Troszczymy się o to, aby raz rozpalony ogień miłości do misji nigdy nie zgasł, włączając małych chrześcijan w nurt działalności PDMD. 

 

Systematyczna formacja misyjna w ciągu roku dokonuje się poprzez:

• realizację programu formacyjnego; 

• przygotowywanie w parafii obchodów z okazji Tygodnia Misyjnego, Misyjnego Dnia Dzieci, Kolędników Misyjnych; 

• podejmowanie zadań apostolskich w parafii i udział w nabożeństwach według roku liturgicznego (pamiętając o misyjnych intencjach) 

• lekturę czasopisma „Świat Misyjny”; 

• uczestnictwo w specjalnych dniach formacji, spotkaniach i kongresach PDMD diecezjalnych i krajowych.