Sakrament namaszczenia chorych
Święty Jakub mówi. Choruje ktoś wśród was niech sprowadzi kapłana niech sie nad nim modli i namaści go olejem w imię Pana, a modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go poddźwignie, a jeśliby popełnił grzechy będa mu odpuszczone.
W nagłych wypadkach należy wezwać kapłana w każdej chwili.
Nie udziela się sakramentów osobom, które już umarły.
Przygotowanie domu
W domu chorego należy przygotować stół nakryty białym obrusem, krzyż, dwie świece i wodę świeconą. Jeżeli ma być namaszczenie to powinna być także wata. W miarę możliwości wszyscy domownicy uczestniczą w nabożeństwie. Wychodzą tylko na czas spowiedzi, a następnie uczestniczą w modlitwie.
Zachowanie wobec kapłana idącego do chorego
Kapłan idąc do chorego jest łatwo rozpoznawalny ponieważ ma na sobie komżę, stułę, a na piersi niesie złotą bursę, w której jest Najświętszy Sakrament. Bursa jest więc w tym czasie przenośnym tabernakulum. Jest to procesja Eucharystyczna, a więc spotykając na ulicy kapłana tak ubranego, w drodze do chorego, należy przyklęknąć przed Najświętszym Sakramentem. Chrystus, którego kapłan niesie, rozsiewa swoje łaski i błogosławi. Nie można więc okazać obojętności lub wstydzić się Boga przed innymi ludźmi i udawać, że nie wiemy o co chodzi. Ludzie starzy i kalecy nie muszą klękać, jeśli zdrowie na to nie pozwala, czy jest błoto na chodniku, należy wówczas uczynić głęboki ukłon. Głeboki skłon zawsze zastępuje przyklęknięcie.
